Wie kent haar niet?

Janny Vermeule van de administratie bij de Watersportvereniging Arne.

We hebben haar allemaal wel eens aan de telefoon gehad maar hierin is verandering gekomen. Na 40 jaar trouwe dienst is zij per 1 maart 2023 met pensioen gegaan. Een mooie gelegenheid om haar wat vragen te stellen.

Kun je iets vertellen over jezelf?

Ik ben 47 jaar getrouwd met Pierre. We hebben zelf geen kinderen maar zijn wel oma en opa van de kinderen van onze bonusdochter Monique Nuijten. Ik heb haar altijd getraind als trainster/choreografe bij turnvereniging MTV en Monique is daarna internationaal doorgebroken. Aangezien ik op bestuurlijk niveau ben gaan werken als perschef, bleef altijd het contact met Monique en ik ging mee naar alle wedstrijden, EK’s en WK’s.
We beschouwen Monique echt als ons kind en onze kleinzoons heten Jace (5 jaar) en Douk (1 jaar 8 maanden). Papa is Ronnie (ook al een ex-turner)

Hoe kwam je 40 jaar geleden terecht bij de vereniging? Wat waren toen je
werkzaamheden en wat nu?

Ik werkte destijds al 10 jaar bij de notaris. Iedere maand werd daar een loting verricht voor de Julianakorpsen en ik verzorgde de trekking. Zodoende kende ik Erika als contactpersoon en zij vertelde op een gegeven moment dat ze haar baan moest opzeggen omdat ze een eigen zaak gingen beginnen. Daarvoor deed de secretaris van de Arne de administratieve werkzaamheden. Mijn reactie dat ik haar baan dan wel over zou nemen kreeg het vervolg dat ze me belde of ik het meende en wilde solliciteren. En dat deed ik. Was heel spannend want het notariaat vond ik ook prachtig maar ik wilde voor de sport iets minder uren werken; en dat mocht niet van de notaris. De uitnodiging voor gesprek bij Arne wilde ik zelfs nog afzeggen maar ik kreeg geen gehoor dus ben toch naar de Kemel geracet voor de sollicitatie. Het bestuur van WV Arne bestond toen uit 11 mannen en ik kwam tegenover minstens 7 van hen te zitten voor het gesprek. Het leuke is dat één van deze mannen nog steeds lid is van WV Arne. Hij was ook degene door wie het ijs werd gebroken. Toen hij hoorde dat ik geboren en getogen ben in Westkapelle merkte hij op dat hij als hoofd van het lab in het ziekenhuis veel medewerkers had uit Westkapelle en erg tevreden over hen was. “Je kunt ervan op aan, harde werkers en ze zijn nooit ziek” waarop ik meteen reageerde: “zo sterk as den diek:” Het gesprek werd hierna ontspannen en de volgende dag kreeg ik een telefoontje dat ik was aangenomen.

Kun je iets vertellen over hoe de vereniging er toen uitzag?

De vereniging had destijds 400 leden, geen computer en geen kopieermachine. Het clubblad werd nog gestencild.
Na enige tijd had de toenmalige voorzitter Jan Don een computer op zijn kantoor, die ongeveer een hele kamer in beslag nam. Toen mocht WV Arne de administratie hier ook op verwerken. Ik ging toen twee ochtenden naar de Kromme Weele naar zijn kantoor en maakte me zo ook meteen eigen met de computer.
Pas eind jaren ‘80 werd een computer door de WV Arne aangeschaft en verhuisde de administratie vanuit het havenkantoor naar de Rouaansekaai in het pand van de toenmalige secretaris Jaap van Pagee, die op wereldreis ging en ik zijn kantoor kon betrekken.

Hoe was het werken bij de vereniging? Is het veranderd in de loop der jaren? Heb je
iets met boten of was het alleen maar werk?

Het was heerlijk werken bij de WV Arne. Er is veel veranderd, o.a. het aantal leden is verdrievoudigd. In 1984 werd de haven Oostwatering overgenomen, dat betekende al meer leden. De digitale voorgang uiteraard. Zelf vaar ik dus helemaal niet, hoewel we wel regelmatig meegingen met Arneleden. Ik was druk met turnen en Pierre was wielrenner; we zaten dus ieder weekend op de wielerkoers. Het was echter ook niet alleen maar werk, want ik ben een verenigingsmens en juist dat verenigingsleven trekt me aan.

Hoe ging je om met het bestuur? Want dat is nogal eens gewijzigd in de loop der
jaren?

Heel goed, ik woonde alle bestuursvergaderingen bij. Dat waren er ongeveer 11 per jaar dus ik heb er 440 opzitten. En 2 keer per jaar ledenvergadering maakt 80. Beetje vergaderdier dus. Ik heb in totaal 65 bestuursleden meegemaakt van de 86 die er vanaf de oprichting zitting hadden. Bestuursleden komen en gaan en ik bleef, maar ik heb altijd wel goed overweg gekund met de bestuursleden. Ik heb nog overwogen om uit die 65 bestuursleden een “favorietenbestuur” te maken.

Hoe kijk je zelf terug op 40 jaar werken bij de Arne?

Ik heb altijd geprobeerd de leden zoveel mogelijk van dienst te zijn en te helpen. Hierbij wel altijd de reglementen in acht genomen en geen precedenten willen scheppen.
Dat is het beste wat je betrouwbaar maakt. En ik hoop dat ik dat wel heb bewezen.

Heb je een leuke anekdote of juist iets wat niet zo leuk was?

Misschien wel te veel om op te noemen. De anekdote echter dat ik wilde afzeggen voor het sollicitatiegesprek maar “zo sterk as den diek” eruit kwam en 40 jaar heb volgehouden, is de meest memorabele. Natuurlijk waren er ook minder leuke dingen maar het fijne overheerst.
Eén van de leuke dingen was het cabaret vanwege het 25-jarig bestaan. Speciaal geschreven op de Arne, vol met anekdotes. Ik speelde erin mee als Zeeuws meisje. Pierre trouwens ook, als kind. Een geweldige happening, die 2 avonden een volle Schouwburg trok.

Ga je het werk missen? Blijf je lid van de vereniging?

Ik zal het werk zeker missen. Het was ook een beetje “mijn bedrijf”. Ik was zowat de eerste administratief medewerkster en heb alles opgebouwd. Mede doordat ik de constante factor was, en een “eigen” kantoor had. Het kostte ook best wel moeite om het achter te laten. En ja, ik ben lid van de vereniging. Nu net geworden trouwens, want als werknemer mag je geen lid zijn. Maar ik wil graag betrokken blijven dus ik heb me aangemeld als lid. De kennismakingsbijeenkomst hoefde ik niet bij te wonen maar de factuur voor de contributie is net binnen.

Wat zijn je plannen nu je met pensioen bent?

We hebben een grote tuin dus ik ga mijn computervingers ruilen voor groene vingers. Ik ben nog steeds betrokken bij de turnvereniging en zal daar wellicht weer eens wat meer choreografie lesgeven. Natuurlijk oppassen op de kleinkinderen. En vooral ook bakken en braden. Ik ben een enthousiast taartenbakster en ik kook erg graag.
De recepten die ik heb gemaakt heb ik allemaal ingeplakt of in ordners en digitaal. Redelijk geordend maar ik verheug me erop alles nog eens te rubriceren.

Op 11 maart was er een receptie. Hoe was de receptie?

Overweldigend. Ik ben ontzettend verwend. Het bestuur en het organisatiecomité heeft echt zó zijn best gedaan om me te huldigen en te verrassen.

Janny wist altijd alles en ik ben een behoorlijke regelnicht, maar dit keer was alles geheim.
De verrassingen waren geweldig. Om te beginnen al dat ik verwacht werd op de grote steiger in Veere. Daar lag de Johanna Jacoba op me te wachten die mij en Pierre naar de feestlocatie de Roergangers hut bracht in de haven Oostwatering. Ook zoiets als je het over verrassing hebt… men wist van het plakboek dat ik gemaakt had van 40 jaar werken voor de vereniging dus dat wilde men wel eens zien…. Blijkt er dus tijdens de receptie een PowerPointpresentatie van gemaakt te zijn.
De receptie was erg leuk. Veel mensen, veel gezelligheid, mooie woorden en prachtige cadeaus. Ik heb overigens de gouden speld gekregen.

Bedankt Janny voor je inzet voor de vereniging en voor het beantwoorden van mijn vragen. Het gaat je goed en tot ziens!

Jolanda de Wispelaere