Ook dit jaar zijn er weer Arne-leden die de woeste baren van de zee getrotseerd hebben om een rondje in het kanaal te maken.

Persoonlijk had ik een moeizame start. In januari had ik contact gemaakt met een werf om een aantal ouderdomskwalen van mijn boot te behandelen. Dat kwam goed uit want in de winter konden ze direct, de volgende dag, eraan beginnen zeiden ze. Nou dat werkte ander uit. Eind juni, trouwens tijdens het schrijven van dit stukje ook nog, was mijn boot niet klaar. Mijn vriend, die mee zou gaan, heeft een Dehler 36db. Dus dan maar op pad met zijn boot.

Eerst zijn schip naar Oostwatering gevaren en even op de kant gezet om het te knippen en te scheren. Dat was nog niet gebeurd. Het onderwaterschip perfect schoon weer terug in de box gelegd. De andere dag, op het moment van het vertrekken, bleek de boot op de motor niet meer vooruit of achteruit te gaan. De schroefas draait wel. Dan moet het dus de schroef zijn. De boot weer in de takels gehangen en inderdaad een van de bladen van de klapschroef is verdwenen. Het is na vijf-uur dus de bedrijven zijn gesloten. Wel de schroef nog gedemonteerd (pulley-trekkers, branders, mokers je kent het wel). Het plan is de volgende dag Nederland rond te bellen, een schroef op te halen met de auto, de schroef te monteren en dan de Arne flottielje achterna te zeilen.

Maar eerst met de auto naar het palaver in Vlissingen. ’n Kleine 30-man zijn daar verzameld. Er is voor de volgende dag ’n leuk windje voorspeld maar het zal wel laveren worden. Laveren tegen stroom is wat moeizaam, voor een directe oversteek wordt niet gekozen. We besluiten daarom niet voor Duinkerken te gaan de eerste dag maar voor Nieuwpoort. Van horen zeggen is het een leuke goed te zeilen tocht naar Nieuwpoort geweest.

Intussen vinden wij de volgende dag dat de betreffende schroef, een Gori, dichtbij vertegenwoordigd wordt, n.l. in Zierikzee. De man van het bedrijf aldaar is goed op de hoogte van wat we nodig hebben. Dehler blijkt een aangepaste (kortere) versie te hebben dan de ‘standaard’ as. Dat gaat hem die dag niet worden dus. Wij besloten met het Belgische kusttrammetje de vaarders achterna te reizen.

Terwijl zij aankomen in Nieuwpoort staan wij op de steiger om ze te ontvangen. Rony en Anja blijken zonder aarzeling ons zeer gastvrij  op hun zeilschip de Oneiros (een Kaskelot) te willen ontvangen voor de rest van de trip. Ook via dit artikel wil ik nogmaals onze grote dank uitspreken voor dit royale aanbod. Wij hebben fijne dagen aan boord gehad. Afijn het is een prachtige zonovergoten namiddag daar in Nieuwpoort (alle dagen hebben we trouwens mooi weer gehad) op naar een terrasje om nog eens wat na te babbelen en de tocht van volgende dag door te nemen.

Het plan is Boulogne waarbij met een scheef oog gekeken wordt naar de dag daarop van Boulogne naar Dover. Is dat dan bezeild en wat doen we daar dan mee?

De volgende dag van start. Er staat een goede 6bft waarbij we eerst een slag moeten maken om vrij van de kust te komen en daarna wordt het krap bezeild richting Boulogne. Bij Nieuwpoort naar buiten moeten we wat golven verwerken maar al gauw mindert het. ‘Passe de Zuydcoote’ en ‘Chenal Intermediaire’ volgen. Onderweg worden we opgeroepen dat een schip uit onze groep besluit om voor Duinkerken te gaan i.v.m. met de wind de volgende dag verwacht. Wij hebben een zeezieke aan boord en besluiten hierin mee te gaan. Alle andere gaan dan ook voor Duinkerken. Dus het wordt een kortere tocht dan verwacht met een kort maar prachtig zeilen op de woelige baren.

Nu we toch in Duinkerken zijn gaan we op pad naar ‘Musée Dunkerque 1940’. Dit museum vertelt het bizarre verhaal van Operatie Dynamo waarbij grote aantallen soldaten in Mei 1940 werden geëvacueerd naar Engeland terwijl de Duitse bommenwerpers alles en iedereen probeerden te vernietigen. Tijdens het wandelen door de stad moeten we betonblok-blokkades passeren en worden we uitvoerig gefouilleerd. Op de markt was een groot TV-scherm geplaatst waar iedereen zich verzamelde om ’n WK-voetbal wedstrijd te kijken, vandaar.

De volgende dag weer een voortreffelijke dag om te zeilen. Zonnetje en een mooi windje. De stop in Duinkerken loont zich uit doordat het bezeild naar Dover gaat. Het zicht is goed, Cap Gris-Nez zichtbaar over bakboord. De kliffen van Dover zichtbaar over stuurboord. In Dover is een hele verbouwing gaande in de omgeving van de jachthavens. De huidige havens worden gedempt en er komen appartementen/kantoren te staan.  Wellington dock blijft intact. De nieuwe jachthaven komt zeg maar aan het strandje te liggen met een nieuwe sluis naar het Wellington dock.

Na aankomst voor een drankje naar het clubhuis. Na 10-minuten gewacht te hebben konden we over de rode-loper naar binnen. Wel even het gastenboek tekenen. Is vanwege de fiscus verplicht hoor ik. Er blijkt die avond een feestje je zijn. Vandaar die rode loper. Een zangeres installeert zich en test haar installatie.

De zaterdag weer terug naar Oostende en de dag daarop weer naar Vlissingen. Er is in de haven achter de kliffen weinig wind. Er zit veel west in de wind dus hopen maar dat als we wat uit de luwte zijn er wat meer wind is. De Oneiros zet zijn rood-wit-blauwen spinaker op na het verlaten van Dover. Aanvankelijke is het wat gerommel vanwege te weinig wind maar uiteindelijk komt het toch wel goed en komen we de hele tocht geheel op spinaker als eerste aan in Oostende. In de avond nog een biertje in het clubhuis en de volgende dag op naar Vlissingen.

Alles bij elkaar weer een geslaagde tocht. Mooi weer, lekker gezeild en gezellig, samen met de andere deelnemers. Volgend jaar weer, misschien gaan we dan wat meer de Thames Estuary verkennen. Zet meer alvast in de agenda voor 2019. Noordzeetocht eind juni.

Jos Hendriks.